Waardering…

Het was zomerfeest in de tuin bij Paula, een goede vriendin.
Wieteke had er echt zin in en Ruud keek er ook naar uit..
Omdat hij op dieet was, overlegde Wieteke daarover met de gastvrouw en ze spraken af dat dat zij een paar gerechten voor haar man zou voorbereiden en aanreiken, zodat hij gezellig mee kon happen.

Het was stralend weer en de tuin lag er prachtig bij.
Onder de waranda was een buurjongen doende om zijn muziektafel te installeren.
Af en toe klonk er een aarzelend toontje, dat veelbelovend de algehele sfeer inleidde.
Het geheel oogde uitnodigend en alles stond klaar om de gasten te ontvangen.
Wieteke was iets eerder gekomen om zo nodig een handje toe te steken, maar Paula had alles perfect voor elkaar.
Ze schonk zichzelf en Wieteke alvast een glaasje Sekt in ze klonken op een vrolijk feest!

Al gauw druppelden de eerste gasten binnen.
Veel mensen kenden elkaar van vroeger of van een eerder feestje. Het was leuk de banden weer aan te halen en er kwamen mooie herinneringen naar boven..

Wieteke hielp Paula met het inschenken van de welkomdrankjes.
Er was één dame, ze kwam Wieteke vaag bekend voor,  die zonder enige gêne vanaf het eerste uur haar pijlen op Ruud richtte.
Hij sprak even met haar en excuseerde zich toen hij Adriaan, de broer van Paula aan zag komen, die hij nog kende vanuit zijn studietijd.
Wieteke wandelde de tuin in en knoopte losjes een gesprek aan met de vrouw die zo in Ruud geïnteresseerd was.
“Horen wij elkaar te kennen?” knikte ze vragend.
“Ik weet het niet. Paula en ik zijn al heel lang vriendinnen, vanaf de schoolbanken. En jij?”
“Ik ben Wieteke; onze mannen,” ze wees op Ruud, “kennen elkaar en toen we in hetzelfde dorp bleken te wonen zijn we bevriend geraakt. En hoe heet jij?”
“Agnes… en ik kom oorspronkelijk uit deze streek. Zoals ik al zei gingen Paula en ik samen naar school.”
“Ben je hier alleen?”
“Ja!” Het kwam er een beetje uitdagend uit.
“Mijn man is een jaar geleden overleden en daarom ben ik naar de Achterhoek gekomen om te kijken hoe het voelt, of ik hier weer naar terug wil.. Ik ben alleen en Paula is ook alleen nu Bertus er met een ander vandoor is, dus kunnen wij er voor elkaar zijn.”
“Zo… juist.” Wieteke vond dat nogal een ontboezeming.
Paula stond hier absoluut niet zo rigoureus in als deze Agnes.
Ze vroeg zich af of Paula, die de situatie met Bertus een plekje had gegeven en daarna een goed leven voor zichzelf had gecreëerd, wel zo geholpen zou zijn met dit type die het moeilijkste hardop bleef benoemen.

Paula tikte tegen haar glas omdat ze graag iets wilde zeggen.

“Lieve mensen,
Ik ben heel blij dat jullie de moeite hebben genomen om vandaag hier te zijn. Hartelijk dank daarvoor.
De goden zijn ons gunstig gezind, want het is een prachtige dag… “ Haar stem kabbelde verder, maar Wieteke hoorde het niet.
Haar blik viel op Ruud die luisterend naar Paula in de lach schoot en op Agnes, die gezellig bij hem had ingehaakt.
Hij gaf een vriendelijke klapje op haar hand en riep iets…
“Op jullie gezondheid!” hoorde ze Paula zeggen en de gasten draaiden zich om, lachend om een anekdote die zij, Wieteke, gemist had.
De aanwezigen zetten zich in beweging naar het buffet, dat er verzorgd en lekker uitzag.
Paula wenkte Ruud: “Laat mij jou als eerste bedienen, want dit is speciaal voor jou gemaakt!”
Agnes pakte ook een bordje en liet haar blik even over de tafel met het verdere uitgestalde voedsel gaan.
Daarna draaide ze zich om naar Ruud en zei: “Wat jij daar hebt, daar ben ik zo dol op! Mag ik een stukje van jou?”
Ruud, die altijd aardig en genereus is, reageerde onmiddellijk door de helft van zijn eten op haar bord te schuiven.
“Natuurlijk, geniet ervan!” knikte hij beleefd.
Wieteke kwam erbij staan en dat gaf Ruud de gelegenheid om aan Agnes te ontsnappen.
“Mijn man is op dieet,” zei ze. “jij ook?”
Agnes nam een hapje van haar bord. “Mm.., zalig!” Ze sloot even haar ogen.
“Je bent jaloers omdat hij met mij heeft gedeeld,” zei ze.
“Maar ik waardéér het zo! Jij waardeert hem niet en dat voelt hij; daarom deelt hij met mij en niet met jou.”
Wieteke kon die vrouw niet uitstaan! Ze kon zich niet voorstellen dat ze echt zo lang bevriend was met Paula.
Toen zei Wieteke wat ze eigenlijk niet had willen zeggen:  “Het doet me plezier dat je van mijn kookkunst geniet en die zo waardéért!” Waarop ze zich omdraaide en bij haar vandaan liep.
Ruud kwam aanlopen, net op tijd om te zien dat Agnes ‘zijn’ eten in de afvalton deponeerde.
Hij bleef staan; ze draaide zich om met haar bord in haar hand en zag dat Ruud gezien had wat ze had weggekiept.
Hij ging achter Wieteke aan.
“Wiet, je hebt heerlijk voor mij gekookt!” zei hij.
“Ik zou er gemakkelijk nog een portie van op kunnen…”
Ze keek hem aan en ze schoten samen in de lach.

Agnes is niet gebleven tot het feest was afgelopen en ze komt bij nader inzien toch maar niet in de Achterhoek wonen…

                          —————–