Bo zag Aidan voor het eerst toen ze met Zara naar ‘Het Tweede leven ging’ een sullige naam voor een heerlijke winkel waar je met een klein budget geweldige kledingstukken kunt scoren. Hij had een grauwe hoodie aan met een afgezakte spijkerbroek.
Diezelfde avond zag ze hem in de kroeg waar ze met de vriendengroep hadden afgesproken.
Het was gezellig en Aidan haakte aan. Hij gaf een rondje en daarmee was hij binnen.
Hij wurmde zich tussen Bo en Zara, wat even een verstoorde blik opleverde, maar de leuke warme glimlach die hij tevoorschijn toverde ontdooide hen en ze raakten aan de praat.
Toen Zara even naar het toilet ging, kwam een tweede jongen bij hen staan.
“Leuke vriendin heb je!” zei hij tegen Bo. “Hoe heet ze?” “Zara,” zei Bo en ze vond het cool dat er ook belangstelling voor Zara was.
Ze vond Aidan namelijk heel leuk!
Toen Zara zich weer bij hen voegde vroeg Aidan: “Hebben jullie zin om nog even te snacken?”
Verrast keken Bo en Zara elkaar even aan en toen knikten ze beiden.
“Gaan we lopen? naar de Seat & Eat?” vroeg Bo. “Nee joh, wij hebben voor jullie iets veel leukers in
gedachten. Kom!” zei Aidan en lachte zijn stralende lach. Bo en Zara keken elkaar aan en knikten elkaar
onmerkbaar toe. Het waren leuke jongens en ze lieten zich graag verrassen.
Melvin, de vriend van Aidan, kwam zachtjes aanrijden op zijn scooter. Hij stopte met beide voeten aan de grond. “Stap maar achterop,” knikte hij tegen Zara.
Aidan bleek ook met de scooter te zijn en hij liet Bo achter hem plaatsnemen.
“Houd je maar aan mij vast,” zei Melvin tegen Zara en Bo deed hetzelfde bij Aidan.
Er zat flink vaart in de scooters.
Ze reden de stad door, passeerden een verlichte tunnel en daarna was het opeens donker.
Ze hadden de stad verlaten.
Bo trok Aiden aan zijn jas en riep: “Waar gaan we heen?” Hij draaide zijn hoofd opzij en riep: “We zijn er bijna!”
Na een minuut of tien reden ze een erf op en toen ze de gebouwen naderden sprongen er lampen aan.
De jongens minderden vaart en de meisjes stapten af. “Wonen jullie hier?” wilde Bo weten….
Er kwam geen antwoord en er was niks meer over van de gezellige sociale Aidan.
Ze vonden het opeens niet leuk meer om zich te laten verrassen.
De deur ging open en ze zagen in de verlichte deuropening enkele jongens naar buiten komen.
Er klonk gelach: “Wat hebben jullie voor lekkers meegebracht?”
Een van hen stapte op Bo af en sloeg een arm om haar heen. “Ik begin met deze”, kondigde hij aan.
Bo duwde hem weg en keek, zoekend om hulp, naar Aidan; zijn stralende lach had plaatsgemaakt voor koele geringschatting: “Wees maar lief voor mijn vrienden!
Jullie gaan dit vast lekker vinden!” zei hij en grinnikte
toen de jongens hen tegenspartelend de schuur in trokken.
————-
Bo en Zara hebben Aidan in de gaten gehouden.
Ze weten dat hij op weg naar huis met zijn scooter eerst door de verlichte tunnel moet en daarna door het donkere stuk dat tussen de bomen doorloopt…
Twee maanden geleden kwamen ze hem tegen in de kroeg. De vrolijke Aidan met de mooie donkere ogen wist zich bij hen aan te sluiten.
Na een gezellige avond nodigde hij de meisjes uit om ergens nog een snackje te gaan eten.
’Ergens’ bleek een leegstaand pand te zijn waar zij werden opgewacht door zijn vrienden die zich brutaal aan hen vergrepen en hen op hun walgelijke ’snackjes’ trakteerden.
Ze hadden nooit hun vriendengroep in de steek moeten laten om met die jongens mee te gaan.
Volgens Aidan had iedereen gezien hoe graag ze met hem mee wilden en het was hun eigen schuld als ze het niet leuk vonden; ze moesten zich niet aanstellen, want ze waren gewoon een paar sletjes.
Ze spraken af om die vreselijke vernederende ervaring met niemand te delen. Daarom hebben ze ook geen aangifte gedaan…
Zara kan de tunnel zien.
“Daar komt hij!” sist ze en tegelijk trekken ze het koord op de goede hoogte om de boom heen.
Het draad lijkt even mee te rekken voor hun prooi tegen de grond smakt.
Met het lampje van de telefoon schijnen ze op hun slachtoffer.
Zijn hoofd ligt achterover geknakt.
Ze rollen het koord op en lopen terug door de tunnel. Daar pakken ze hun fietsen en rijden de stad door.
Ze hebben weliswaar niet alle daders, maar wel de meest achterbakse te pakken genomen.
Het koord gooien ze onderweg in een container.
De politie doet het af als een eenzijdig ongeval, temeer omdat de jongen bovenmatig alcohol had genuttigd.
Daarbij had hij wiet en een voorraadje pillen bij zich.
Bo en Zara delen de rest van hun leven dit geheim… Nu en dan steekt het de kop op en soms lijkt het voor een tijdje te verdwijnen..
Maar helemaal weg is het nooit…
————-
Geef een reactie