Tobias en Dominic

Anno 2024

Tobias en Dominic zijn twee neven.
Soms worden ze aangezien voor broers, zelfs voor tweelingen, want ze lijken sprekend op elkaar.
Beiden zijn fysiek wat aan de kleine kant.
Het tekort aan centimeters wordt echter meer dan goed gemaakt door hun persoonlijkheid en charme, waarmee ze meesterlijk weten te jongleren.
Regelmatig trekken ze samen op.
Ze zijn sportief en rennen elke ochtend tien kilometer langs de bosrand. Als het even kan leven ze zich uit tegen een boksbal en ze mogen graag een vriendschappelijk partijtje worstelen.

Beiden werken bij ‘houtconstructiebedrijf Vroege’.
Tob, de oudste van de twee, is de man van de cijfers en Dom is creatief ontwerper.
Het bedrijf, met ongeveer tachtig werknemers, wordt al tientallen jaren aangestuurd door Barend Vroege, de eigenaar, die tevens directeur is.
Barend heeft voor vandaag, vrijdag 10.00 a.m. een vergadering belegd met de leiders van de verschillende afdelingen en ook Tobias en Dominic moeten daarbij aanwezig zijn.
Geen van hen heeft het vermoeden dat dit geen gewone vergadering zal zijn.
Geleidelijk druppelen de deelnemers binnen.
De stoel aan het hoofd van de tafel wordt vrij gelaten, dat is de vaste plaats van Barend, de directeur.
Lottie, de koffiejuffrouw rijdt de kar met koffie en toebehoren binnen en verdwijnt weer.

Dan wordt de deur een laatste keer geopend en verschijnt Barend met een mooie jonge vrouw die hij met een hoffelijk gebaar laat voorgaan.
Het geroezemoes verstilt en nieuwsgierige blikken richten zich op de rijzige schoonheid, die qua leeftijd Barends dochter zou kunnen zijn.
Met een hoofse glimlach staat Dom op om een stoel voor haar aan te schuiven.
Ze dankt hem met een vriendelijk knikje.
Ze kijkt om zich heen en concludeert in stilte dat zij de enige vrouw is in het gezelschap.
Barend schraapt zijn keel ter introductie.
“Goedemorgen heren, alvorens deze vergadering te openen, is het mij een genoegen deze dame aan u voor te stellen.” Engel staat op.
“Heren… mevrouw Engel Zuidema, notaris.
Ik geef mevrouw Zuidema het woord.”
Even wacht Engel tot het geroezemoes verstomt en dan begint ze.
“Goedemorgen heren, ik zal gelijk maar met de deur in huis vallen. De heer Vroege, Barend, heeft mij gevraagd om u mede te delen dat hij, nu hij binnenkort zeventig jaar wordt, besloten heeft te stoppen als directeur van ‘houtconstructiebedrijf Vroege’.”
Iedereen begint door elkaar te praten…
“Heren… Héren!”
Had ik maar een schel fluitje, denkt Engel…
“Wilt u mij laten uitspreken, dan kunt u later vragen stellen. De heer Vroege heeft besloten het bedrijf nièt te verkopen, maar te zoeken naar een goede oplossing voor ù, vanwege de werkgelegenheid, maar die ook voor hem persoonlijk aanvaardbaar is.”
Er wordt gemompeld en gefluisterd.
Ze kijkt naar Barend. “Zullen we eerst maar een kop koffie nemen, dan gaan we daarna verder.”
Engel loopt naar de kar en vraagt: “Wie wil er koffie?”
Ze vult een kopje zwart voor Barend en schenkt voor zichzelf een glas water in.
De rest komt zelf koffie halen en bij het langslopen vuurt de een na de ander een vraag op Engel af.
Telkens geeft ze hetzelfde antwoord.
“Ik maak straks eerst mijn praatje af en daarna kunt u vragen stellen.”

De koffieronde neemt wat van de spanning weg. Dom zit naast Engel. Hij weet haar aandacht op zich te vestigen, noemt zijn naam en knoopt een gesprek aan.
Voorzichtig informeert hij of zij misschien als een mogelijke opvolger van Barend is aangewezen.
“Nee, mijn taak is een heel andere. Ik ben notaris. Met deze vergadering wordt de eerste stap gezet naar een nieuw tijdperk voor het bedrijf. U begrijpt dat ik nu even niet teveel kan zeggen; ik moet eerst mijn verhaal afmaken en pas daarna kunnen er vragen worden beantwoord.”

Niet veel later tikt Barend tegen zijn kopje en kondigt daarmee het vervolg van de toespraak aan.

Engel haalt een aantal mappen met papieren uit haar tas en legt ze op tafel. Dan richt ze zich op haar toehoorders om verder uitleg te geven:
“Deze bijeenkomst is niet bedoeld om grote besluiten te nemen.” Ze neemt een map van de tafel. 
“Het belangrijkste dat u vandaag te horen krijgt, heeft u al gehoord, uw directeur gaat na ruim veertig jaar de leiding over het bedrijf neerleggen.
Het bedrijf blijft bestaan en om die voortgang zo soepel mogelijk te laten verlopen, verzoek ik u allen mee te denken. Hiervoor heb ik enquêteformulieren laten maken, die speciaal gericht zijn op dit bedrijf.”
Ze steekt de map die ze in haar hand heeft omhoog.
“Dit is geen spelletje. Ik verzoek ieder van u goed over de vragen na te denken en ze serieus en naar beste weten te beantwoorden. Dank u wel.”
Engel pakt de mappen met de papieren en deelt ze uit.
Nieuwsgierig vouwt iedereen de map open en bladert door de vellen papier.
“Zijn er vragen?” Engel kijkt de kring rond.
“Bent u degene die deze gehele overdracht gaat regelen?” vraagt Dom.
“Ik niet alleen. Dit is een flink bedrijf en er komt meer bij kijken dan alleen een stoelendans.” legt Engel uit met een vleugje humor. “Er komen accountants en advocaten aan te pas. Maar ik verwacht geen onoverkomelijke hobbels.”
Ze pakt haar tas en na nogmaals een dringend verzoek om serieuze medewerking groet ze de groep met de boodschap dat een volgende bijeenkomst tijdig door de heer Vroege zal worden aangekondigd.

De heren blijven nog even napraten en Barend geeft hier en daar een kleine toelichting.
Zodra ook hij vertrokken is, zoekt ieder zijn eigen afdeling weer op.
Tob gaat achter Dom aan en vraagt: “Zou jij hier directeur willen worden?”
Dom kijkt hem aan en schudt zijn hoofd.
“Ik?… nee, absoluut niet! Ik vind dat wat ik nu doe, veel te mooi!”
“Ambieer jij die baan soms?”
“Nou… ik wil er in ieder geval over nadenken!”

Dat weekend worden de papieren doorgenomen en ingevuld. Dom belooft Tob dat hij, àls hij inderdaad aan de race om het directeurschap gaat deelnemen, op hem zal stemmen.

Er gaan maanden overheen of, zoals Dom het uitdrukt: “Er moet nog heel wat water naar de zee stromen voor de overdracht geregeld is.”
Maar dan is het eindelijk zover.

Er wordt een feest gegeven om het afscheid van Barend Vroege te vieren en tegelijkertijd de nieuwe directeur Tobias de Boer als zijn opvolger te verwelkomen.
Dom blijft lekker doen wat hij altijd al deed, creatief bezig zijn; en… hij heeft zijn creativiteit in het bijzonder ingezet om Engel te veroveren, die hem bij de eerste aanblik al een beetje liet smelten.
Het is prachtig te zien hoe zij over de dansvloer bewegen.
Engel is minstens tien centimeter langer dan Dom, maar de moves die hij maakt en het gemak waarmee hij haar van zich afzwaait en weer weet te vangen, zijn onnavolgbaar…

Na al die jaren samen zijn Tobias en Dominic uit elkaar gegroeid.
Tob zit meer in de cijfers dan ooit en zijn ambitie is het bedrijf groter en mooier maken.
Dom en Engel hebben andere prioriteiten.
Als Engel zwanger blijkt, besluiten ze te gaan samenwonen.
Tob en Dom blijven vrienden, maar hun uiteenlopende passies komen nu op de eerste plaats.

                       —————————-