Nostalgie

Anno 2025

Dwalend door de hallen snuif ik de specifieke geuren op van zeer uiteenlopende klassieke automobielen. In de voorste hal, vlak bij de ingang, ontdek ik de Amerikaanse coupé, die ooit van mij is geweest. Hoewel er een geplastificeerd kaartje op is aangebracht met het verbod de auto aan te raken, strijk ik liefdevol over het dak en fluister: “Weet je nog wel van vroeger, een dikke veertig jaar geleden, toen we jong waren? Dat waren mooie tijden! Jij was mooi, groot en sterk! Voor die tijd was je ook een heel schone auto. Als een van de weinigen had je een katalysator. Het was comfortabel reizen met jou, je zweefde over de weg!”

Natuurlijk reageert de auto niet, hoewel ik graag een praatje met hem zou hebben gemaakt over onze belevenissen uit de tijd dat we samen op pad gingen.

Hij vroeg wel wat van me, want hij was een dorstige auto. Voor elke zes of zeven kilometer die wij aflegden, lustte hij wel een litertje benzine. Maar… hij liet me nooit in de steek.

Ik ben blij dat hij na al die jaren niet op een sloperij terecht is gekomen, maar dat hij een welverdiende plaats heeft gekregen in deze hal, die speciaal is ingericht voor auto’s met een geschiedenis.

De wanden zijn versierd met oude nummerborden en platen uit de glorietijd van deze stijlvolle wagens, compleet met afbeeldingen van mensen die zich destijds een dergelijke bijzondere manier van vervoer konden veroorloven. Ik werp een gelaten blik op mijn gemotoriseerde vriend en wandel langzaam verder. Dit is een fijne omgeving voor automobielen en de liefhebbers daarvan.

Zodra ik de volgende hal betreed, wordt mijn aandacht getrokken door een bijzondere Chevrolet. Volgens het kaartje is haar bouwjaar negentienzevenenveertig. Ze is hemelsblauw en heeft ronde vormen, die haar een vrouwelijke uitstraling geven.

“Hallo…” zeg ik. “Wat een schoonheid ben jij!” Met mijn blik volg ik haar contouren en ik krijg het gevoel dat ze veel zou kunnen vertellen. “Als jij nou toch eens praten kon,” fluister ik zachtjes. “Waar ben je overal geweest en met wie? En wie hield het meest van je?” Ik zit vol vragen. “Hoe zagen die mensen eruit?” Ik bekijk de platen aan de wanden om er enigszins beeld bij te krijgen. Dan wend ik mij weer tot de auto en lees wat er over haar bekend is. Zo lijkt het net of ik haar hoor praten. Vrij kort na de tweede wereldoorlog werd ze in Amerika gebouwd. Zij werd ontworpen voor vermogende mensen, die zich de luxe konden veroorloven er een wagen op na te houden, alleen voor hun plezier.

Daar in Amerika ging het er destijds heel anders aan toe dan hier in Nederland, in Europa. Na de oorlog moest Nederland weer worden opgebouwd. Maar in Amerika groeide de economie, zelfs al tijdens de oorlog. Omdat daar veel werk was in de oorlogsindustrie, nam de werkloosheid flink af. Amerika groeide uit tot een economische supermacht. Bovendien brachten de naoorlogse jaren veel technische vernieuwing, wat nog meer welvaart met zich meebracht.

In de jaren negentig werd de Chevrolet naar Nederland verscheept.

Gedurende de naoorlogse jaren had men ook in Nederland niet stilgezeten. Doordat de mensen gemotiveerd waren om hard te werken en zich in te zetten voor betere tijden, ontwikkelden zich verschillende takken van industrie, die de werkgelegenheid bevorderden. En terwijl de welvaart groeide, ontstond er een markt en liefhebberij voor klassieke automobielen, die nog steeds voortduurt.

Tegenover de Chevrolet staan enkele legervoertuigen, in die typische dofgroene kleur. Er staat een Jeep en een gevechtswagen en er is zelfs een bakkersauto bij, ook in die groene legerkleur.

Ik ga helemaal op in de sfeer van vroeger en juist als ik een volgende auto wil gaan bewonderen schrik ik op.

“Oh, je bent hier!” concludeert mijn zoon goed gehumeurd. “Kom je? Het eten is klaar.”

Een beetje spijtig kijk ik nog eens om mij heen en volg mijn zoon naar het woonhuis, waar ik blij verrast word met een heerlijke zelfbereide maaltijd.