Louise

30 juni 2024

Vandaag is het onze trouwdag.

Als mijn man nog geleefd had, waren we deze dag zevenenvijftig jaar getrouwd.

Ondanks het feit dat hij er niet meer is, blijft deze dag voor mij en onze kinderen bijzonder.
Om mij heen hoor ik vaak dat mensen hun trouwdag niet vieren en zelfs vaak vergeten, maar bij ons was het elk jaar opnieuw een feestelijk gebeuren, zelfs nu mijn man er niet meer is.
We ondernemen altijd wel iets met het hele gezin.

Ik kan terugkijken op leuke verrassingen. We zijn in het verleden vaak naar het mooie Overijssel en Friesland getrokken.

De dag begon met de rit naar Paasloo, een klein dorpje in de kop van Overijssel.
Gewoonlijk was het mooi weer, maar het kon ook weleens vochtig en kil zijn…

Uit van huis

In Paasloo is een fietsenverhuur
waar vooruit betalen niet nodig is,
een identiteitsbewijs overbodig is,
met ruime voorraad en niet te duur.


De tocht naar Kalenberg is guur
voor wie het weerbericht niet wist,
zijn warme trui, dasje en jasje mist.
IJskoude handen vatten het stuur.


In een Kalenbergs café
serveert men thee
waar een koekje bij is.
Warm en weer op krachten
blijft, wie wil, wachten
tot er een bootje vrij is.


Daar, in Paasloo, huurden wij fietsen en deden dan een rondje langs o.a. Oldemarkt en Ossenzijl..
Overal waar een leuk cafeetje was staken we aan en eenmaal in de Weerribben werden er fluisterbootjes gehuurd en voeren we door het prachtige natuurgebied. Daar bevonden we ons opeens in een andere wereld, een paradijselijke omgeving, waar mijn man verhaalde uit zijn jeugd.

Eens, in 2016 was het op onze trouwdag geen mooi weer.. Toen wij op die regenachtige ochtend in onze werkplunje buiten kwamen, stond er tot onze verrassing onder de waranda een heerlijk ontbijt klaar; het geurde naar verse koffie en broodjes en onze kinderen zaten rondom de tafel geduldig te wachten, terwijl een tweemans-orkest liedjes speelden uit de jaren vijftig en zestig.
Ondanks de miezerige regen, dansten mijn man en ik toch even op een oud liefdesliedje: Falling in love with you… We ontbeten met elkaar en ook dat jaar was, ondanks de regen, onze trouwdag weer op een bijzondere wijze begonnen…


Het jaar daarop waren we vijftig jaar getrouwd. Om dit jubileumjaar te vieren hadden we een lang weekend op Terschelling geboekt.
Het pakte deze keer niet uit zoals we hadden verwacht. En toen we thuis aankwamen bleek er te zijn ingebroken.
Toch heeft ook dat er ons niet van weerhouden de jaren daarop telkens weer iets leuks te organiseren.

Dit jaar werd de feestvreugde verhoogd door de komst van Louise, de lievelingszuster van mijn man.
Zij arriveerde enkele dagen voor de grote dag, waardoor wij in de gelegenheid waren verschillende familieleden te bezoeken en leuke tochtjes te maken door de Achterhoek en over de Posbank.
We waren net op tijd, want vanaf 1 juli t/m 31 augustus is de Posbank voor auto’s, motoren en bromfietsen gesloten.

‘s Avonds hebben wij met ons allen gegeten, waarbij Louise haar komische kant liet zien door de wijze waarop ze nieuwe aanwas in de familie ‘onderzocht’ en vervolgens goed keurde.
Ze bleek een geweldige sfeermaakster en dat terwijl ze dit najaar haar negentigste jaar aantikt.

Al met al was ook deze keer mijn trouwdag een heerlijke dag!