Geeske

Zomaar uit het niets komt Marijke met:
“Zal ik jou eens wat vertellen? Wij hebben de verkeerde. Ik had die van jòu moeten hebben!”

Verbaasd staart Geeske haar aan…
“Waar hèb je het over…?”

“Ik heb het over Rein. Hij past niet bij jou. Ik had voor hèm moeten kiezen…”
Bij Geeske doemt het beeld op van haar echtgenoot ravottend met hun rumoerige viertal en daarnaast het beeld van de keurige Marijke….
Meewarig schudt ze haar hoofd.
“Wat is er met je? Heb je kou gevat, ben je ziek? Je ijlt!”

“Het is gewoon zo en nou weet je het!”
“Nou weet ik wat…?” Geeske begrijpt er niks van.

Marijke staat op, trekt haar jumper recht en stapt met opgeheven hoofd de deur uit.

Geeske zet de koffiebekers in de vaatwasser.
Waar komt dit opeens vandaan? Wat mankeert haar?
Zou ze ruzie hebben… met Gerlof? Troubles in Paradise?

Marijke is lang blijven plakken.
Ze moet opschieten!
Ze wil niet ongastvrij zijn, maar zìj heeft elke dag een hoop te doen!
Marijke heeft één dochter die ze op school laat overblijven; maar bij haar, Geeske, schuift de horde, met hier en daar nog een extra vriendje, elke donderdag aan om pannenkoeken eten! Dat is gezellig, maar ze moeten wel gemaakt worden!
Ze begint met het beslag, dan kan dat rusten..
De zon breekt door en dat is fijn, want dan kunnen ze buiten eten.
Ze veegt de tafel af en zet de jam en de stroop erop.

Rein komt achterom en slaat zijn armen om Geeske heen.
“Ben ik op tijd voor de pannenkoeken?”
Hij laat haar los en gaat aan het hoofd van de tafel zitten. Hij pakt zijn bestek en trommelt ermee op de tafel: “Kun je er voor mij vast eentje in de pan gooien?
Want ik moet zo weg!”
Geeske zit nog steeds met de uitspraken van Marijke in haar maag.
“Ik doe het zo, maar ik wil je eerst iets vertellen.”
“Oké, vertel!”
En stilletjes denkt hij:  Als je maar opschiet!

“Vanmorgen was Marijke hier en ze zei dat wij, zij en ik, de ‘verkeerde’ hadden. Daarmee bedoelde ze dat zij jou had moeten hebben, want volgens haar pas ik niet bij jou. Ze zei dat ze destijds jou had moeten kiezen…”
Geeske zucht en kijkt hem vragend aan.
“Wat???” Rein schiet in de lach… “Heb ik wat met haar gehad? Zegt ze dat?”
“Nee, alleen dat ze destijds voor jou had moeten kiezen.
Ken jij haar van vroeger?”
“Nee joh… toen Gerlof pas met haar ging, liet hij haar een keer opdraven en daar was ik bij.
We gingen naar een boot kijken.
Op de stijger liet hij haar voor ons uit lopen…
-Je kan wel nagaan hoe dat ging met kerels onder elkaar-  kont, benen…“
Met zijn handen volgde hij de contouren van een denkbeeldig lijf…
“En toen vroeg hij aan mij wat ik van haar vond.”
Rein kijkt mij half-lachend aan en haalt zijn schouders op…: “Nou ja, ik zei dat het er goed uitzag… maar daarmee bedoelde ik natuurlijk: voor hem!”
Rein heft zijn handen met de palmen naar boven gekeerd.
“En toen zei Gerlof: “Marijke, mijn vriend Rein heeft jou goedgekeurd!
Dat was gewoon een geintje…”
Geeske vindt het al met al nogal een vrouwonvriendelijk geintje, maar daar zegt ze niks over.

Ze kan het vissen niet laten…
“Stel dat Gerlof er niet was geweest en jij had haar het eerst gezien… was je dan iets met haar begonnen?”
“Alsjeblieft zeg, hou op!”
“Nee, laat me nou…ik ben heus niet jaloers op iets dat er voor mijn tijd was… Ik wil alleen begrijpen waarom Marijke zulke dingen zegt!”
“Ze spóórt niet!” doet Rein een beetje bozig.

De kinderen komen achterom.
“Pannenkoeken.. pannenkoeken!” scanderen ze…

Rein fleurt gelijk op:
“Jullie krijgen gewoon een boterham en al die lekkere pannenkoeken zijn voor mij!”

Geeske ziet hoe hij besprongen wordt door de grommende meute. Behangen met menselijk jongvee komt hij overeind. Met zijn lange armen ordent hij de kluit en belooft dat degene die het langste zijn mond kan houden de eerste pannenkoek krijgt..

Geeske begint te bakken en Rein deelt het drinken rond en zet fruit op tafel.

In de keuken komt hij achter haar staan en zegt:
“Hoe zou ik jou en dat stelletje ondeugden daarbuiten ooit kunnen inruilen voor Marijke!
Ze bakt vast nóóit pannenkoeken!”
“Is dat een voorwaarde?” lacht Geeske terwijl ze een pannenkoek omdraait.
Zijn lange arm draait langs haar heen het gas laag…
Hij neemt hij haar in zijn armen, zoent haar en zegt:
“Jij bent de liefde van mijn leven en onze kinderen gedijen op jouw pannenkoeken, dus… ja, dat is een voorwaarde!”
Geeske knuffelt zich even tegen hem aan:
“Ik bak ze dan ook niet alleen in boter, maar ook in liefde!”
“Dat wist ik!” zegt Rein..
“Nou niet meer piekeren over Marijke hè?
Ze is waarschijnlijk boos op Gerlof en je moet haar niet aanmoedigen door haar rare gedrag serieus te nemen.”
Hij draait de gasvlam weer omhoog en knipoogt over zijn schouder en roept terwijl hij naar buiten loopt:

“Alles wat aandacht krijgt wordt groter!”