Ongeveer een week of zes geleden vond ik op het antwoordapparaat van mijn huistelefoon een telefoontje uit Spanje. Er was niets ingesproken, dus heb ik niet gereageerd.
Vorige week kreeg ik opnieuw een telefoontje uit Spanje.
Omdat ik daar, behalve Sinterklaas😊, niemand ken, heb ik niet opgenomen en het nummer geblokkeerd.
Enkele dagen geleden kwam er een bericht op mijn mobiel binnen met de tekst:
‘Hoi Papa, helaas moest ik een andere telefoon aanschaffen, want de mijne is gestolen. App me, dan heb je mijn nieuwe nummer.’
Ook dat bericht heb ik verwijderd, wetende dat geen van mijn kinderen in Spanje zit.
Bovendien bevindt onze ‘papa’ zich al enkele jaren op een volgend level, wat het eenvoudiger maakt om niet in zo’n val te trappen.
Toch kunnen er omstandigheden zijn, waardoor je de rede uitschakelt en op gevoel reageert.
Dit haalde bij mij het verhaal naar boven, dat vriendin Kathleen mij vertelde; zoals ze zelf zei, met het schaamrood op haar wangen, omdat ze er was ingetuind.
Toen haar jong volwassen zoon, Joris, in zuid Europa op rondreis was, ontving ze een alarmerend berichtje uit die contreien.
Hij zou beroofd zijn van zijn tas, met daarin pasjes, telefoon en geld…
Ze ontving dit appje: ‘Mam, ik ben beroofd. Ik kan geen kant op. App me op dit nieuwe nummer en maak alsjeblieft xxxx euro over op banknummer: xxxx.’
Ontdaan ondernam ze gelijk actie om hem te helpen en maakte het gevraagde bedrag over.
Een paar dagen later belde Joris haar. Hij was een dag of wat buiten het bereik van zendmasten geweest, maar super enthousiast over zijn belevenissen.
Op haar vraag over de beroving, reageerde hij verbaasd:
“Welnee… ik ben helemaal niet beroofd! Gelukkig niet!”
Oprecht blij was Kathleen dat met Joris alles goed was. Desondanks kon ze zich er moeilijk overheen zetten, in een val getrapt te zijn, waarvan ze altijd geroepen had dat zoiets háár nooit zou overkomen!
Het bedrag dat ze had overgemaakt was niet gering. Daarom toog ze de volgende ochtend naar het politiebureau om aangifte te doen.
Voor Kathleen was dat een gênante aangelegenheid, ondanks het feit dat ze begripvol en correct te woord werd gestaan.
Mede op het advies van de politieman nam ze contact op met haar bank, om te zien of er een mogelijkheid was om het bedrag terug te halen.
Alles bij elkaar had dat nogal wat voeten in de aarde en men kon haar niets beloven.
Kathleen bezocht ook andere banken, waar ze in het verleden wel eens iets mee gedaan had en probeerde op deze wijze zoveel mogelijk informatie te verzamelen.
Al doende belandde ze op een punt waarbij ze niets meer wist te verzinnen. Ze verloor de hoop om ooit nog iets van haar geld terug te zien en legde zich erbij neer dat het recht niet altijd zegeviert.
Totdat ze, tot haar verrassing, ruim drie maanden later, het verloren gewaande geld alsnog kreeg overgemaakt.
Degene die het bedrag had teruggestort was een Aziaat.
Kathleen verheugt zich nu op de vakantie waar ze al jaren in gedachten naar verlangt, maar die ze altijd als te kostbaar voor zich uitschoof.
Het teruggestorte geld voelt als gevonden geld en
daarmee heeft ze bij de Holland Amerika Lijn voor de komende zomer een cruise naar Alaska geboekt.
—————
Geef een reactie